Zelf heb ik ouderdomssuiker en de gevolgen daarvan kun je zien bij * Diabetische gevolgen. 

 

Ondanks die gevolgen heb ik 1 op 1 coaching gedaan met mijn autistische zoon. PGB geweigerd en de TOG nooit aangevraagd. Alles wat ik deed, deed ik van mijn uitkering. Alles wat ik deed, deed ik met mijn eigen pijnen wegbijten. Ondanks dat mijn zoon inmiddels 18 jaar is ben ik nog steeds bezig met hem dingen aan te leren. 

 

Ondanks mijn pijnen help ik mijn ouders waar dat kan en waar dat mogelijk is. Bij alles wat ik doe voel ik soms het vocht over mijn wonden lopen en branden mijn benen daardoor als vuur. Zwachtels zijn binnen no time doorgelopen met als resultaat wat je op een foto kunt zien bij * Diabetische gevolgen. Mijn benen verzorgen kost me bijna 3 uur. Alles klaarzetten is een hele klus waarna het begint met alles van mijn benen afhalen. Daarna benen schoonspoelen met water wat de nodige pijnen kost. De föhn gebruiken om mijn benen te drogen wat ik tussendoor nog vaak moet herhalen. Dan pak ik een grote Mesorb, gaas, beleg die met vetgazen van Jelonet waarop dan de zalf Flaminal op wordt uitgesmeert. Dat grote stuk gaas komt op de grootste wonden en dan knip ik kleine stukje Jelonet. De kleine wondjes besmeer ik met Flaminal en leg de Jelonet erop. Dan leg ik 4 andere Mesorbgazen erop om lekken te voorkomen en plak vast met Leukopor. Daaroverheen gaat dan fixatiewindsel om schuiven tegen te gaan om vervolgens te eindigen met de zwachtels. 

 

Mijn vader is analfabeet. Kan niet schrijven en lezen. Door de vele epileptische aanvallen laag iq. Begrijpt niet veel en steeds vaker woede-aanvallen. Hij zou naar dagopvang moeten maar daar is gewoon geen geld voor. 

 

Mijn moeder is al behoorlijk keren gevallen waarvan 1 keer zo erg dat ze nu sleept met haar been. Röntgenfoto zou uitsluitsel van haar heup moeten geven maar uit angst wat daaruit voortkomt, operatie en rekeningen, gaat ze niet naar de huisarts. Ze heeft thuiszorg om haar benen te zwachtelen elke dag. Ze hoort, net als mijn vader steeds minder goed. Haar zicht is minder maar geen geld voor een bril. Ze is vergeetachtig aan het worden en begrijpt ook minder snel. 

Door haar vergeetachtigheid stond er onderandere een handdoek in brand terwijl zij naar het toilet ging. Ik heb erger kunnen voorkomen. In december vorig jaar kwam ik terug van de huisarts. Toen ik half binnen was hoorde ik een enorme klap en lag ze languit in de keuken. Haar hand bloedde vreselijk. Je tilt mijn moeder niet zomaar op dus ik moest mijn vader gaan zoeken. Met moeite haar overeind weten te helpen en haar laten zitten. Ik heb haar wonden verzorgt en diverse keren gevraagd of ze pijn had. Twee dagen later zag ik dat haar pink raar bleef staan en ook hier het vermoeden dat ie gebroken was. Mijn moeder wilde ook nu geen medische hulp. Haar pink is nooit meer normaal gaan staan. Ik kook en was af omdat mijn moeder dat niet meer kan. Mijn vader doet de dingen die ik hem vraag om mijn eigen benen te ontzien. De laatste tijd plast ze vaak in haar broek en heeft het niet eens door. Dan maak ik weer schoon en geef haar schone was. Ik ga naar de winkel en doe dit met aangepast vervoer omdat ik die lange afstanden niet meer kan lopen. Soms stuur ik mijn vader maar ook dat gaat niet altijd goed. Als ik voor meerdere dagen koop moet ik de gewone taxi terugnemen. Niemand hier in de buurt die zegt kom ik breng of haal je. Zelfs vrienden blijken dan opeens je vrienden niet te zijn. Zodra ze je tegenkomen bij de supermarkt draaien ze zich om  en lopen weg. Zit je buiten op de bank kijken ze de andere kant uit. Dat zijn dan vrienden die aan de overkant wonen en dezelfde kant op moeten om naar huis te gaan.

Als ik naar de winkel ga moet ik mijn moeder echt op het hart drukken pas op te staan als ik thuis ben.In plaats dat ik 1 kind heb blijk ik er plots 3 te hebben waar ik de zorg over heb. Op het na het boodschappen doen, ben ik 24 uur thuis. Ik probeer 10 schoteltjes op een stokje draaiende te houden, mijn chronische ziekte weg te cijferen. Ik anticipeer maar heb het gevoel dat ik levenslang heb met enkelbandje. Nu word ik gestraft omdat ik voor mijn zoon en ouders zorg. Want zorgen vóór mag niet in Nederland.

 

Als ik thuis weg moet sta ik met mijn zoon op straat samen met ons 11-jarig hondje. Ik kan nergens heen. Woningbouw heeft zo snel iets niet voor mijn zoon en mij. En dan? Dakloos, geen plek om mijn benen te verzorgen. Helemaal NIKS!

 

En dan? Wordt het daarmee goedkoper dan? Voor wie wordt het goedkoper dan?

 

Mijn ouders moeten Thuiszorg gaan inschakelen want mijn ouders redden het alleen niet. Mijn ouders hebben dan recht op diverse toeslagen waaronder huursubsudie. 

 

Dan moeten mijn zoon en ik een onderkomen waarvoor óók huursubsidie aangevraagd moet worden en weet ik veel wat voor toeslagen er dan gaan gelden. Daarnaast heb ik NIKS aan spullen om een huishouden mee te voeren. Lening? De bank ziet me al komen!

 

Hoe er wordt omgegaan met vrijwillige zorg voor eigen familie of ongeacht wie dan ook wordt snoeihard afgestraft. En ik ben niet de enige!!!

 

 

Thuiszorg ontslaat klokkenluidster

Liesbeth Shuman verzorgde via thuiszorg een 92-jarige vrouw uit Maastricht. Nadat ze aangaf dat het huis van de vrouw onbewoonbaar vies was, werd ze op staande voet onslagen.

http://www.telegraaf.nl/tv/nieuws/23132655/__Thuiszorg_onstlaat_klokkenluidster__.html

Met video.

 

Ook al mag het niet van de gemeente, toch gaat kok Rahal Lamlih (63) vanmiddag weer eten uitdelen bij daklozenopvang 't IJ in Breda. Dat hij daarmee een boete riskeert, maakt hem niet uit. 'De mensen daar hebben mij nodig,' verklaart hij tegenover het AD.

 

Bovendien staat het gratis uitdelen van voedsel haaks op haar beleid dat daklozen gestimuleerd moeten worden om iets te doen voor de kost.