Ik schaam me eigen dood voor de afschuwelijke foto's, maar dit is de bittere realiteit. Ik wil niet in het slachtofferrol gaan hangen maar het doet echt zeer. Mijn situatie is uitzichtsloos en Klijnsma's plannen helpen me echt niet. Ik ben géén voordeurstapelaar echt niet. Waar profiteer ik van? Waar profiteert mijn zoon van? Waar profiteren mijn ouders dan van?

Het verzorgen van mijn wonden doe ik zelf omdat ik geen Thuiszorg kan betalen en dat gaat niet zonder huilen. Ik kan niet meer, ik ben ook maar een mens en dit mens is aan het einde van haar krachten.

Ik kan alleen nog om vergeving vragen dat ik de maatschappij geld heb gekost